MEDLABNEWS.GR / IATRIKA NEA: Κλεοπατρα Ζουμπουρλη

Responsive Ad Slot

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Κλεοπατρα Ζουμπουρλη. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Κλεοπατρα Ζουμπουρλη. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ψείρες και κόνιδα τι είναι; Πώς προλαμβάνονται; Πώς αντιμετωπίζονται;


της Κλεοπάτρας Ζουμπουρλή, μοριακής βιολόγου, medlabnews.gr iatrikanea
Οι φθείρες (ψείρες) του κεφαλιού είναι άπτερα έντομα που προκαλούν ένα νόσημα με φαγούρα στο τριχωτό της κεφαλής. Τρέφονται με ανθρώπινο αίμα και συνήθως ζουν και γεννούν τα αβγά τους στα μαλλιά στο πίσω μέρος του κεφαλιού και λαιμού και πίσω από τα αυτιά.
Κατά τη διάρκεια της ζωής του εντόμου, που είναι περίπου 40 ημέρες, το θηλυκό γεννά 300 περίπου αυγά με συχνότητα 7-10 ημερησίως. Τα αυγά προσκολλώνται στις τρίχες με ένα συγκολλητικό υλικό από χιτίνη που εκκρίνεται από επιπρόσθετους βοηθητικούς αδένες του θηλυκού. Η κατάλληλη θερμοκρασία για την εκκόλαψη δεν είναι μικρότερη από 31°C, γι αυτό και τα αυγά προσκολλώνται στις τρίχες κοντά στο δέρμα (γι αυτό και το κούρεμα με την «ψιλή», απομακρύνει τις ψείρες και τις κόνιδες, όχι όμως και τα αυγά). Τα αυγά είναι ωοειδή και καλύπτονται από ένα τοίχωμα. Όταν εκκολαφθεί ή νύμφη και βγει από το αυγό, το άδειο κέλυφος που λέγεται κόνιδα είναι άσπρη στο χρώμα, και φαίνεται πιο εύκολα από τα αυγά που έχουν το χρώμα του δέρματος και βρίσκονται σε επαφή με το δέρμα. Οι κόνιδες αναγνωρίζονται εύκολα και εμφανίζονται με μεγαλύτερη πυκνότητα στην βρεγματική και στην ινιακή χώρα του τριχωτού. Πολλές φορές όμως μπορούμε να τις μπερδέψουμε με πιτυρίδα ή κατάλοιπα διαφόρων λακ κλπ.
Τα περισσότερα άτομα παθαίνουν αλλεργία από τις ψείρες και τα αβγά τους και αυτό προκαλεί φαγούρα. Το ξύσιμο προκαλεί ερεθισμό του δέρματος (κόκκινο, μοβ ή καστανό ερεθισμό) με εκκρίσεις και λεπίδωση.
∆εν παθαίνουν αλλεργία από τις ψείρες όλα τα άτομα και αυτά τα άτομα μπορεί να έχουν ψείρες του κεφαλιού αλλά δεν έχουν φαγούρα ή άλλο σύμπτωμα για να γνωρίζουν για την παρουσία τους. 

Οι ψείρες του κεφαλιού είναι συνηθέστερες σε παιδιά που πηγαίνουν σχολείο, νηπιαγωγείο ή παιδικό σταθμό. Είναι σπάνιες στα μωρά. Τουλάχιστον 1 στα 5 παιδιά θα έχει ψείρες κάποια στιγμή στη ζωή του. Η διάγνωση γίνεται είτε βρίσκοντας ψείρες ή τα αβγά τους κολλημένα στα μαλλιά κοντά στο δέρμα του κεφαλιού. Αντίθετα από τη πιτυρίδα, δεν μπορείτε να βγάλετε τα αβγά χτενίζοντας τα με μια κανονική χτένα. 

Οι ψείρες ζουν στο τριχωτό της κεφαλής και γεννούν τα αβγά στα μαλλιά. Οι ψείρες έχουν μέγεθος περίπου σαν το κεφάλι της βελόνας και τα περισσότερα άτομα έχουν μόνο 8-10 ψείρες στο τριχωτό της κεφαλής οπότε μπορεί να είναι δύσκολο να τις δείτε. Απεναντίας, μπορεί να υπάρχουν εκατοντάδες αβγά κολλημένα στις τρίχες που ίσως είναι ευκολότερο να τα δείτε. Με την επαφή κεφάλι με κεφάλι ή τη χρήση ίδιων καπέλων, κορδελών για το κεφάλι ή χτένες μεταδίδονται οι ψείρες από ένα άτομο στο άλλο. Οι ψείρες δεν μπορούν να ζήσουν μακριά απ' το ανθρώπινο σώμα για πάνω από λίγα λεπτά της ώρας.
Οι άνθρωποι πιάνουν ψείρες από την άμεση επαφή των μαλλιών με ένα άλλο άτομο που έχει ψείρες κεφαλιού. Αυτό μπορεί να συμβεί όταν τα άτομα παίζουν, αγκαλιάζονται ή εργάζονται πολύ κοντά.
Οι ψείρες κεφαλιού δεν έχουν φτερά ή πόδια αναπήδησης γι’αυτό δεν μπορούν να πετάξουν ή να πηδήξουν από κεφάλι σε κεφάλι. Μπορούν μόνο να σέρνονται.

Πρέπει  να γνωρίζετε
  • Οι ψείρες του κεφαλιού είναι συνηθέστερες σε παιδιά του σχολείου. Είναι ασυνήθιστες σε μωρά.
  • Οι ψείρες δεν φαίνονται εύκολα, αλλά μπορείτε να δείτε τα αβγά κολλημένα στα μαλλιά.
  • Λοσιόν ή σαμπουάν για ψείρες του κεφαλιού θα πρέπει να χρησιμοποιούνται σύμφωνα με τις οδηγίες και να επαναλαμβάνονται μία εβδομάδα αργότερα.
  • Μπορείτε να βάλετε στα μαλλιά μαλακτικό μαλλιών για να σας διευκολύνει να απομακρύνετε τα αβγά και τις ψείρες με χτένα για τις ψείρες.
  • Θα πρέπει να χρησιμοποιείτε το μαλακτικό μαλλιών και τη χτένα για τις ψείρες μέχρι να μην υπάρχουν αβγά πάνω στα μαλλιά.
  • Όλα τα επηρεασμένα μέλη της οικογένειας θα πρέπει να κάνουν τη θεραπεία για να προληφθεί περαιτέρω λοίμωξη μέσα στην οικογένεια.
  • ∆εν θα πρέπει να μοιράζονται χτένες, βούρτσες, καπέλα και κορδέλες κεφαλής.

Πώς μπορούν να προληφθούν οι ψείρες;

Ο καλύτερος τρόπος να αποφύγετε τις ψείρες είναι να ακολουθείτε μία ρουτίνα προληπτικά ώστε ακόμη και να έρθουν σε επαφή τα παιδιά σας με άλλα παιδάκια που έχουν ψείρες, να μην κολλήσουν.

  • Αν το παιδί σας έχει μακριά μαλλιά, φροντίστε να είναι πάντοτε δεμένα όταν πηγαίνει στο σχολείο. Έτσι δεν θα έρθουν σε επαφή με τα μαλλιά άλλων παιδιών που μπορεί να έχουν πάνω κόνιδες ψείρας.
  • Ρίξτε μία σταγόνα αιθέριο έλαιο λεβάντας στη χτένα του παιδιού. Το λαδάκι μένει στα μαλλιά και απωθεί τις ψείρες. (Παρόμοια δράση έχουν τα αιθέρια έλαια ευκαλύπτου, τσαγιόδεντρου, και δεντρολίβανου)
  • Συχνό χτένισμα με ψιλή χτένα ώστε αν έχει ήδη το κεφάλι του παιδιού κόνιδες, να απομακρυνθούν. Επιπλέον, μία φορά την εβδομάδα, τσεκάρετε το παιδί σας για κόνιδες στο κεφάλι, στο λαιμό, πίσω από τα αυτιά.
  • Μην αφήνετε το παιδί να χρησιμοποιεί βούρτσες, χτένες και καπέλα που ανήκουν σε άλλους.

Πώς αντιμετωπίζονται οι ψείρες;

Τα προϊόντα για τις ψείρες του κεφαλιού θα πρέπει να χρησιμοποιούνται μόνο αν μπορείτε να δείτε ψείρες ή αβγά στα μαλλιά του παιδιού. Για να ελέγξετε αν υπάρχουν ψείρες του κεφαλιού μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ένα κανονικό μαλακτικό (conditioner) μαλλιών και μια χτένα για ψείρες, μια μέθοδος που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ως θεραπεία.
Για να κάνετε αυτή τη μέθοδο, χτενίστε τα στεγνά μαλλιά με μαλακτικό από τη βάση των μαλλιών προς τις άκρες με χτένα για ψείρες. Χτενίστε τα μαλλιά τμηματικά σκουπίζοντας το μαλακτικό από τη χτένα με ένα χαρτομάντιλο για να απομακρύνετε τα αβγά και τις ψείρες. Κάθε τμήμα του κεφαλιού θα πρέπει να το χτενίζετε τουλάχιστον 5 φορές. 
Ξεπλύνετε ολόκληρο το κεφάλι με ζεστό νερό όταν δεν υπάρχουν πλέον άλλα αβγά ή ψείρες πάνω στη χτένα. Το πρόβλημα μπορεί να ξαναπαρουσιαστεί αν έχουν παραμείνει μερικά ζωντανά αβγά πάνω στα μαλλιά. Θα πρέπει να ελέγχετε το παιδί κάθε εβδομάδα με την ίδια μέθοδο.
Απολυμαίνετε με καυτό νερό ό,τι έρχεται σε επαφή με τα μαλλιά του παιδιού (σεντόνια, ρούχα, βούρτσες κλπ.). H θερμοκρασία αυτή σκοτώνει τις ψείρες και τα αυγά τους σε 3 έως 5 λεπτά.
Υπάρχουν διάφορες λοσιόν ή σαμπουάν για τις ψείρες του κεφαλιού που πωλούνται στα φαρμακεία. ∆εν είναι όλα κατάλληλα για μικρά παιδιά ή έγκυες γυναίκες γι' αυτό διευκρινίστε το προσεκτικά με τον φαρμακοποιό. Αυτά τα παρασκευάσματα μπορεί να είναι αποτελεσματικά όταν χορηγούνται σύμφωνα με τις οδηγίες. Η θεραπεία συνήθως χρειάζεται δύο επαλείψεις με το παρασκεύασμα σε διάστημα επτά ημερών για να απομακρύνετε όλες τις ψείρες και τα αβγά από τα μαλλιά.
Το κεφάλι μπορεί να έχει φαγούρα για μια εβδομάδα μετά την απομάκρυνση των ψειρών. Το ξύσιμο μπορεί να προκαλέσει ερεθισμό του δέρματος με δερματικές εκκρίσεις, πρησμένοι αδένες και ελαφρό πυρετό. Αν συμβεί αυτό πηγαίνετε στον παιδίατρο σας.
Είναι όμως σημαντικό να συνεχίζετε να ελέγχετε το παιδί κάθε εβδομάδα χρησιμοποιώντας τη μέθοδο του 'Μαλακτικού και Χτένας' για 2-3 εβδομάδες μετά τη χρήση εντομοκτόνου για να βεβαιωθείτε ότι η θεραπεία ήταν αποτελεσματική.

Προσοχή: Μη κάνετε θεραπεία σε παιδιά < 2 ετών. Απομακρύνετε ψείρες και αυγά με το χέρι.

Τυχόν ζώα στο σπίτι δεν χρειάζεται να κάνουν θεραπεία.
Όταν εκδηλωθεί σε σχολεία, νηπιαγωγεία, παιδικούς σταθμούς κ.α. καλό είναι να ειδοποιούνται οι γονείς, ώστε ο έλεγχος και η αγωγή να γίνεται συγχρόνως για να περιορίζεται ο κίνδυνος της αναμόλυνσης.

Υπάρχουν και φυσικά μέσα που μπορείτε να τις αντιμετωπίσετε. Διαβάστε το άρθρο μας Αντιμετώπιση και πρόληψη με φυσικά μέσα.

Διαβάστε επίσης

    Σταμναγκάθι αγριόχορτο που κάνει καλό στο συκώτι, καρδιά, στομάχι, δέρμα

    Cichorium spinosum

    της Κλεοπάτρας Ζουμπουρλή, μοριακής βιολόγου, medlabnews.gr iatrikanea

    Το σταμναγκάθι ή κιχωριον το ακανθώδες είναι ουσιαστικά μια άγρια ποικιλία ραδικιού. Η επιστηµονική ονοµασία του σταµναγκαθιού είναι Cichorium spinosum. Πρόκειται όντως για έναν εξάδελφο του ραδικιού που φύεται στη λεκάνη της Μεσογείου, µε την Κρήτη, την Κύπρο, τη Σικελία και τη Μάλτα να είναι ιδιαίτερα πλούσιες σε αυτό.

    Αυτοφυές απαντάται στα χιονισμένα δύσβατα μέρη των ορεινών όγκων της Κρήτης αλλά και σε απόκρημνες ακρογιαλιές του νησιού. Το σταμναγκάθι είναι ένα άγριο χόρτο, με οδοντωτά φύλλα, τα οποία περιέχουν μία γλυκόπικρη ουσία, η οποία προσδίδει στο φυτό σημαντικές ιδιότητες. Είναι χειμερινό χόρτο και ιδιαίτερα ανθεκτικό στις χαμηλές θερμοκρασίες και το χιόνι.  

    Την ονομασία σταμναγκάθι την απόκτησε από το αγκάθι που το περιβάλλει και από την χρήση που είχε αυτό στο στόμιο της στάμνας με το νερό τα παλαιότερα χρόνια.
    Διότι τον παλιό καλό καιρό που οι άνθρωποι καθημερινά πήγαιναν σε φυσικές πηγές ή σε πηγάδια για να εφοδιαστούν με το νερό της ημέρας, η μεταφορά γίνονταν με πήλινες στάμνες. Επειδή πολλών ειδών ζωύφια πήγαιναν να δροσιστούν και αυτά από το νερό της στάμνας, οι άνθρωποι έκοβαν το αγκάθι και το εφάρμοζαν “σαν καπάκι” στο στόμιο της στάμνας απωθώντας με αυτόν τον τρόπο τους παρείσακτους επισκέπτες.

    Έτσι έγινε γνωστό στην κοινωνία σαν..
    στάμνα-αγκάθι, το αγκάθι της στάμνας δηλαδή. 
    Το σταμναγκάθι είναι γνωστό ως τροφή αλλά και ως βότανο από την αρχαιότητα και  ήταν πάντα μια αξιοζήλευτη τροφή την οποία λίγοι είχαν την δυνατότητα να αποκτήσουν. Διότι η συγκομιδή του ήταν και είναι μια πολύ επίπονη κουραστική και πολλές φορές επικίνδυνη διαδικασία.

    Καλλιεργείται ευρέως στην Κρήτη, από όπου και έγινε γνωστό, ωστόσο φαίνεται ότι μπορεί να αναπτύσσεται εξίσου ικανοποιητικά σε παραθαλάσσιες ζώνες αλλά και πλαγιές βουνών και οροπεδίων (πάνω από 1000 μέτρα υψόμετρο) και σε άλλες περιοχές της χώρας.

    Διατροφική αξία

    Τα χαρίσματα του σταμναγκαθιού δεν είναι μόνο γευστικά. Γνωστό από την αρχαιότητα για τις διουρητικές του ιδιότητες, αναφέρεται από τον Αριστοφάνη, τον Θεόφραστο και τον Διοσκουρίδη. Η µοντέρνα ανάλυση της σύστασής του επιβεβαίωσε τους αρχαίους που το εκτιμούσαν ιδιαίτερα: 
    Το σταμναγκάθι περιέχει σημαντικές ποσότητες αντιοξειδωτικών, όπως βιταμίνη C (36,58 mg/100 γρ.), βιταμίνη Ε (α-τοκοφερόλη- 9,78 mg/100 γρ.), β-καροτένιο (2,66 mg/100 γρ.), βιταμίνη Α (5717 IU/100 γρ.) και φαινόλες (20,31 mg/100γρ.). Επίσης περιέχει γλουταθειόνη (13,77 mg/100 γρ.), η οποία είναι ένα αμινοξύ που μετατρέπεται στον οργανισμό σε υπεροξειδάση της γλουταθειόνης, που είναι ισχυρός αντιοξειδωτικός παράγοντας. Ουσιαστικά η γλουταθειόνη είναι ένα είδος αντιοξειδωτικού που βοηθά το σώμα να απαλλαγεί από τις τοξίνες. Το σταμναγκάθι είναι επίσης καλή πηγή σιδήρου, ψευδαργύρου, καλίου και μαγνησίου. Περιέχει μέτριες ποσότητες σε α-λινολενικό οξύ ALA (C18:3) ω-3 λιπαρά οξέα (44.4 mg /100 γρ.).
    Οι πολυφαινόλες έχουν ισχυρή αντιοξειδωτική δράση και τα Ω-3 λιπαρά οξέα είναι σύμμαχος της καρδιάς και της καλής υγείας του οργανισμού.

    Γενικά θεωρείται διουρητικό, χωνευτικό, τονωτικό και χολαγωγό. 

    Χολαγωγό – υπακτικό. Στα αρχαία χρόνια το χρησιμοποιούσαν για την θεραπεία προβλημάτων της χολής και του ήπατος. Αυτή η δράση του οφείλεται σε μία ουσία, το «κιχώριο» και βοηθά στην αποσυμφόρηση της χοληδόχου κύστεως και του ήπατος.
    Αντιοξειδωτικό. Τα β-καροτένια που περιέχει συμβάλλουν στην αντιμετώπιση των ελεύθερων ριζών, γεγονός που βοηθά στην καρδιαγγειακή προστασία του οργανισμού και προάγει την αντιγήρανση των ιστών.
    Τονωτικό – χωνευτικό. Είναι τονωτικό του στομάχου και ευνοεί την πέψη. Βοηθά στην απομάκρυνση της χοληστερίνης από το αίμα, ενώ αναφέρεται πως το αφέψημα των φύλλων του δρα κάτα του διαβήτη και της παχυσαρκίας.
    Αντιρευματικό. Όλα τα είδη ραδικιών έχουν διουρητικές ιδιότητες. Εξαιτίας αυτής της ιδιότητας βοηθά και στην αντιμετώπιση των ρευματισμών, αλλά και της κατακράτησης υγρών κατά την διάρκεια της έμμηνου ρύσεως.
    Αδένες. Δρα ρυθμιστικά στην λειτουργία πολλών αδένων
    Δέρμα. Θεραπεύει πολλές δερματικές παθήσεις. Αναφέρεται πως από τα αρχαία χρόνια το χρησιμοποιούσαν για την θεραπεία κρεατοελιών, σπυριών και κάλων.



    Το σταμναγκάθι συνοδεύεται πάντα από εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο στην κουζίνα των Κρητικών. Στη Δυτική Κρήτη το σταμναγκάθι τρώγεται συνήθως βραστό ή λεμονάτο με κατσίκι ή αρνί (φρικασέ). Στην Κάσο το παστώνουν και το χρησιμοποιούν το καλοκαίρι στο «τσικνωτό» (γιαχνί). Όπως συμβαίνει με όλα τα χόρτα της Κρήτης, η παρασκευή της σαλάτας εξαρτάται από τις τοπικές ιδιαιτερότητες και από τη φαντασία της κάθε νοικοκυράς. Δεν είναι σπάνιες οι περιπτώσεις που το σταμναγκάθι χρησιμοποιείται αναμεμειγμένο με άλλα άγρια χόρτα, με λίγο κρεμμύδι (χρησιμοποιείται το χλωρό κρεμμύδι και, κυρίως, τα υπέργεια μέρη του) και άνηθο. Μαγειρεύεται με πολλούς τρόπους. Ωμό ή βραστό με λίγο ελαιόλαδο και λεμόνι.


    ΠΡΟΣΟΧΗ στην αγορά του

    Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια που έγινε μόδα το σταμναγκάθι, έκαναν την εμφάνιση τους πολλών ειδών σταμναγκάθια στις λαϊκές αγορές της Αθήνας και στα μεγάλα super-market. Τα περισσότερα από αυτά όμως, δεν έχουν σχέση με το γνήσιο και από αρχαιοτάτων χρόνων γνωστό σταμναγκάθι.
    Το σταμναγκάθι καταρχήν έχει πικρή γεύση, σταμναγκάθι που δεν έχει πικρή γεύση είτε ωμό είτε μαγειρεμένο δεν είναι σταμναγκάθι, και αν είναι δεν είναι το άγριο. Επίσης το σταμναγκάθι έχει πολύ σγουρά φύλλα τα οποία θυμίζουν λάμα πριονιού όταν τα κοιτάς.


    Διαβάστε επίσης


    Τι είναι η γ-GT; Τι σημαίνουν οι αυξημένες και τι οι μειωμένες τιμές; Μη Αλκοολική Λιπώδης Νόσος του Ήπατος

    Gamma-Glutamyl Transpeptidase - GGT
    της Κλεοπάτρας Ζουμπουρλή, μοριακής βιολόγου, medlabnews.gr iatrikanea

    Η γ-γλουταμυλ-τρανσπεπτιδάση γ-GT (Gamma-Glutamyl Transpeptidase - GGT) είναι ένα ένζυμο που καταλύει τη μεταφορά μιας ομάδας γ-γλουταμυλίου από ένα γ-γλουταμυλοπεπτίδιο σε ένα άλλο πεπτίδιο ή αμινοξύ ή στο νερό.
    Το ένζυμο είναι ευαίσθητος αλλά όχι ειδικός δείκτης διαταραχών στο ήπαρ και την χολή. Στην διάγνωση αυτών είναι περισσότερο ευαίσθητη από την ALP ή την νουκλεοτιδάση. Ιδιαίτερα αυξημένες τιμές γ-GT στο ήπαρ παρατηρούνται σε τοξικές βλάβες του ήπατος όπως στην αλκοολική κίρρωση (αλκοολισμός).

    Η γ-GT εντοπίζεται κυρίως στους νεφρούς, στο ήπαρ και στο σπλήνα. Αποτελεί την πιο ευαίσθητη εξέταση για την ανίχνευση του αποφρακτικού ίκτερου, της χολαγγειίτιδας και της χολοκυστίτιδος. Το γεγονός ότι τα επίπεδα της γ-GT είναι φυσιολογικά στα παιδιά και στις έγκυες γυναίκες σε αντίθεση με τα αυξημένα επίπεδα της LDh και αλκαλικής φωσφατάσης επιτρέπει τη χρησιμοποίησή της στη διαφορική διάγνωση ηπατοχολικών παθήσεων στις δύο αυτές ομάδες. Χρησιμοποιείται επίσης για την παρακολούθηση χρόνιων αλκοολικών οι οποίοι βρίσκονται υπό θεραπεία. Χρησιμοποιείται ακόμη ως καρκινικός δείκτης, επειδή τα επίπεδά της αντανακλούν την υποτροπή ή την ύφεση της νόσου. Τα επίπεδα της γ-GT είναι φυσιολογικά στο έμφραγμα του μυοκαρδίου. Αυξήσεις μπορεί να παρατηρηθούν μετά την τέταρτη ημέρα και αποδίδονται σε δευτεροπαθή ηπατική βλάβη από καρδιακή ανεπάρκεια.

    Το αυξημένο βάρος και τα φάρμακα αυξάνουν την γGT.


    Αυξημένες τιμές γ-GT παρατηρούνται σε:

    · Κίρρωση ήπατος
    · Μη αλκοολική λιπώδης νόσος του ήπατος (NAFLD)
    · Πρωτοπαθή χολική κίρρωση
    · Αποφρακτικό ίκτερο
    · Χολόσταση
    · Χολική ατρησία
    · Ηπατίτιδα
    · Ηπατικές μεταστάσεις
    · Καρκίνος του ήπατος
    · Αλκοολικοί

    · Παγκρεατίτιδα
    · Καρκίνος του παγκρέατος
    · Καρκίνος του προστάτη
    · Λοιμώδης μονοπυρήνωση
    · Μυοτονική δυστροφία
    · Νόσος του Crohn
    · Υπερθυρεοειδισμός
    · Υπερλιπιδαιμίες
    · Σοβαρές παχυσαρκίες

    Μειωμένες τιμές παρατηρούνται σε:

    · Υποθυρεοειδισμός


    Όρια αναφοράς: γ-GT:


    Hλικία
    Άνδρες
    Γυναίκες

    < 6 μηνών
    12 - 122 IU/lt
    15 - 132 IU/lt

    6 – 12 μηνών
    ≤45 IU/lt
    ≤44 IU/lt
    1 – 12 ετών
    ≤30 IU/lt
    ≤28 IU/lt

    13 – 18 ετών
    ≤48 IU/lt
    ≤32 IU/lt

    > 18 ετών
    7 - 47 IU/lt
    5 - 25 IU/lt


    Μη Αλκοολική Λιπώδης Νόσος του Ήπατος

    Μία από τις καταστάσεις που προκαλούν αύξηση των επιπέδων της γ-GT είναι η μη αλκοολική λιπώδης  νόσος του ήπατος (NonAlcoholic Fatty Liver Disease / NAFLD) η οποία αποτελεί τη συχνότερη μορφή χρόνιας ηπατοπάθειας και την 1η αιτία ανεύρεσης παθολογικά αυξημένων ηπατικών ενζύμων στο γενικό πληθυσμό. Προκαλείται από την παθολογική συσσώρευση λιπιδίων στα ηπατοκύτταρα, σε άτομα που δεν καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες αλκοόλ. 

    Κουρκουμάς, κιτρινόριζα αντιφλεγμονώδες, για διαβήτη, χοληστερίνη, αλτσχάιμερ, ακμή, πανάδες, αντικαρκινικό



    της Κλεοπάτρας Ζουμπουρλή, μοριακής βιολόγου, medlabnews.gr iatrikanea
    Πρόκειται για ένα  ριζωματοειδές πολυετές φυτό, προέρχεται από την τροπική Νότιο Ασία και το κύριο συστατικό της κιτρινόριζας είναι η κουρκουμίνη. Το μπαχαρικό, προέρχεται από το ρίζωμα του φυτού Curcuma longa, που ανήκει στην οικογένεια των Ζιγγιβεριδων (συγγενής δηλαδή και του τζίντζερ), και είναι ιθαγενές της Νοτιο-Ανατολικής Ασίας..

    Είναι γνωστό και ως "κρόκος της Ινδίας", από το πορτοκαλοκιτρινο χρώμα του, που μοιάζει πολύ με αυτό του κρόκου; λόγω του χαμηλότερου κόστους του, πολλές φορές χρησιμοποιείται αντί για αυτόν, ενώ το χρησιμοποιούν επίσης και για να νοθεύουν τη σκόνη του κρόκου. Πιο σπάνια, μπορεί να το συναντήσετε και σαν τουμερικ, από την αγγλική του ονομασία, Turmeric ή Curcuma domestica (Κουρκούμη η οικιακή).
    Είναι ένα φυτό ποώδες, πολυετές, φτάνει σε ύψος περίπου το 1 μέτρο και καλλιεργείται αποκλειστικά στις τοπικές περιοχές, όπου επικρατούν θερμοκρασίες μεταξύ 20 °C και 35 °C και πολλές βροχοπτώσεις. Τα φύλλα του είναι μεγάλα, μακριά και λογχοειδή. Τα άνθη του είναι συγκεντρωμένα σε ένα μεγάλο τσαμπί που αποτελείται από πολλές "θήκες", που είναι πράσινες στη βάση τους και λευκές ή βιολετί στις άκρες. Μέσα από αυτές τις "θήκες" ξεπροβάλλουν τα άνθη που είναι μεγάλα και κιτρινωπά. Η ρίζα του είναι κυλινδρική και ρευματοειδής, διακλαδιζόμενη, χρώματος πορτοκαλοκιτρινου και με έντονο άρωμα. Τα ριζώματα, αφού καθαριστούν, βράζονται για πολλές ώρες, έπειτα ξηραίνονται στον ήλιο ή σε ειδικούς φούρνους και τέλος αλέθονται, οπότε και παίρνουμε μια πορτοκαλοκιτρινη σκόνη, που είναι το γνωστό μας μπαχαρικό. Η τριμμένη κιτρινόριζα χρησιμοποιείται στις κουζίνες της Νοτίου Ασίας και της Μέσης Ανατολής, ως συστατικό σε μείγματα κάρι αλλά και ως χρωστική είτε σε διάφορα παρασκευάσματα ή ακόμη και σε υφάσματα. Πιο διαδεδομένα η κιτρινόριζα είναι ένα από τα βασικά συστατικά της μουστάρδας. Ως πρόσθετο στα τρόφιμα η κιτρινόριζα χρησιμοποιείται γιατί παρέχει στο τρόφιμο προστασία από την ηλιακή ακτινοβολία.
    Η κύρια χώρα παραγωγής του κουρκουμά είναι η Ινδία. Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία, η μεγαλύτερη παραγωγή σημειώνεται στο κρατίδιο Andhra Pradesh στην Κεντρο-Ανατολικη Ινδια. Παραδοσιακά, οι πόλεις Sangli, στο Maharashtra, και Erode, στο Tamil Nadu, θεωρούνται τα μεγαλυτέρα κέντρα παραγωγής και διακίνησης παγκοσμίως. 

    Διάφορα χημικά συστατικά έχουν απομονωθεί από αυτό το μπαχαρικό, όπως είναι οι πολυφαινόλες, τα διτερπένια, οι στερόλες και τα αλκαλοειδή.  Το κύριο δραστικό συστατικό του κουρκουμά είναι η κουρκουμίνη, η οποία του προσδίδει το χαρακτηριστικό, βαθύ κίτρινο χρώμα του. Η κουκουμινη έχει γεύση "γήινη", πικρή, πικάντικη και είναι εξαιρετικά πτητική, ενώ το χρώμα της δεν αλλοιώνεται με τον χρόνο. Ο κουρκουμας είναι ένα από τα βασικά φάρμακα της παραδοσιακής Ινδικής ιατρικής, της Αγιουβερδα, και χρησιμοποιείται για να γιατρέψει μια σειρά από παθήσεις και συμπτώματα.
    Πολυάριθμα εργαστηριακά πειράματα έδειξαν ότι η κουρκουμινη μπορεί να έχει δράση αντιοξειδωτική, αντιισχαιμικη, αντιφλεγμονώδη, κατά της αρθρίτιδας ακόμη και αντικαρκινική, επιβραδύνει την εμφάνιση εκφυλιστικών ασθενειών όπως το Αλτσχάιμερ και τη σκλήρυνση κατά πλάκας.
    • Διαθέτει αντιφλεγμονώδη δράση ανάλογη αυτής της κορτιζόνης
    • Προκαλεί υποχώρηση συμπτωμάτων της ρευματοειδούς αρθρίτιδας
    • Μειώνει τα επίπεδα χοληστερίνης.
    • Είναι γνωστή για την αντικαρκινική της δράση.
    • Έχει αντιοξειδωτικές ιδιότητες που εξουδετερώνει τις ελεύθερες ρίζες.
    •  Προλαμβάνει τη χολολιθίαση, τη σπαστική κολίτιδα και άλλες παθήσεις του γαστρεντερικού συστήματος
    • Βοηθά στην καλυτέρευση της πέψης και είναι φιλικό με το στομάχι. 
    • Είναι ευεργετικό σε ασθενείς με Αλτσχάϊμερ καθώς μπορεί να σταματήσει την περαιτέρω ανάπτυξη της ασθένειας αποτρέποντας την συσσώρευση της πρωτεΐνης β-αμυλοειδούς στον εγκέφαλο.
    • Έχει ευεργετική δράση στους κακοήθεις όγκους.
    • Ανακουφίζει σχεδόν όλες τις αλλεργικές καταστάσεις, είτε του δέρματος (έκζεμα), είτε του αναπνευστικού.
    • Επιταχύνει την παραγωγή ινσουλίνης από το πάγκρεας και βοηθά σημαντικά τον μη ινσουλινοεξαρτώμενο διαβήτη των ενηλίκων.
    • Σταματάει γρήγορα την αιμορραγία και έχει αντισηπτικές ιδιότητες, εάν πασπαλιστεί προσεκτικά πάνω από πληγές. Επιταχύνει τη διαδικασία της επούλωσης
    • Φάρμακο εξπρές κατά της καταρροής και του φλέγματος
    • Προστατεύει το συκώτι από τις τοξίνες
    • Κατά της αναιμίας
    • Κατά της διάρροιας
    • Χρησιμοποιείται και στην κοσμετολογία για την αντιμετώπιση του αποχρωματισμού του δέρματος και τα σημάδια της ακμής

    Μελέτες απέδειξαν ότι η κουρκουμίνη διαθέτει αντιφλεγμονώδη δράση ανάλογη αυτής της κορτιζόνης. Προκαλεί υποχώρηση συμπτωμάτων φλεγμονής σε πειραματόζωα και ρευματοειδούς αρθρίτιδας στους ανθρώπους. Από άλλες μελέτες προέκυψε ότι μειώνει τη χοληστερόλη, εμποδίζει τη συγκολλητικότητα των αιμοπεταλίων (που οδηγεί σε θρόμβους), προστατεύει το ήπαρ από τις τοξίνες, ενισχύει την άμυνα του στομάχου κατά των οξέων, ελαττώνει τα επίπεδα του σακχάρου του αίματος σε διαβητικούς. Ο κουρκουμάς μπορεί επίσης να μειώσει την πιθανότητα εκδήλωσης διαβήτη, σύμφωνα με έρευνα από το Πανεπιστήμιο Κολούμπια.

    Eξουδετερώνει αρκετούς καρκινογόνους παράγοντες. Είναι γνωστή για την αντικαρκινική της δράση.

    Η βιταμίνη D και η κουρκούμη ενδέχεται να βοηθούν το ανοσοποιητικό σύστημα να απαλλάξει τον εγκέφαλο από τις πλάκες β-αμυλοειδούς που συνδέονται με τη νόσο Αλτσχάιμερ, αναφέρουν Αμερικανοί ερευνητές. Η μελέτη των ερευνητών, δημοσιεύθηκε στο Journal of Alzheimer's Disease
    Σε μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Pharmacognosy Magazine με τίτλο «Η κουρκουμίνη εξασθενεί τη νευροτοξική δράση του φθορίου: αποδείξεις in vivo», ενισχύει την υποψία ότι το φθόριο είναι πράγματι μια ουσία που βλάπτει τον εγκέφαλο αποκαλύπτοντας επίσης ότι υπάρχει ένα φυσικό μπαχαρικό που παρέχει προστασία από τις διάφορες επιπτώσεις στην υγεία που οφείλονται σ’ αυτό
    Έκχυμα Κουρκουμά:  Αισθανόμαστε το κρυολόγημα να πλησιάζει ή είμαστε ήδη κρυωμένοι; 
    Σε ένα φλιτζάνι τσαγιού ζεστό νερό, ανακατεύουμε μισό κουταλάκι γλυκού κουρκουμά και ένα κουταλάκι μέλι. Το πίνουμε ζεστό μέχρι και τρεις φορές την ημέρα.
    Εξωτερική χρήση:
    Ακμή: Αναμίξετε κουρκουμά με λίγο χυμό λάιμ μέχρι να γίνει μία πάστα, και τρίψτε το πάνω στις δυσχρωμίες του δέρματος ή στα σημάδια της ακμής. Αφήστε το για περίπου 20 λεπτά και ξεπλύνετε με ζεστό νερό. Η περιοχή που θα το απλώσετε ίσως να πάρει μία κίτρινη απόχρωση, η οποία όμως φεύγει με το πλύσιμο. Γι αυτό είναι καλύτερα να κάνετε τη θεραπεία αυτή το Σαββατοκύριακο.
    Πανάδες: Η χρήση του, είναι μία από τις πολλές ιδανικές φυσικές θεραπείες των πανάδων.  Η τακτική χρήση κρέμας που θα κάνουμε με κουρκούμα, χυμό λεμονιού και πολτοποιημένο αγγούρι βοηθάει στην θεραπεία των πανάδων.
 Αναμειγνύουμε κουρκουμά με σησαμέλαιο - ή παίρνουμε ίσες ποσότητες από κουρκουμά και σουσάμι και με την βοήθεια του νερού (καλό θα είναι να είναι αποσταγμένο) κάνουμε μία παχύρρευστη κρέμα και την απλώνουμε στις πανάδες για είκοσι λεπτά. Ξεπλένουμε με χλιαρό νερό.
    Το κάρι: 
    Δεν πρέπει ο Κουρκουμάς να συγχέεται με το κάρι το οποίο δεν αποτελεί ξεχωριστό καρύκευμα αλλά είναι μείγμα που παρασκευάζεται από 20-30% κουρκούμη αναμειγμένη με κόλιαντρο, κύμινο κάρδαμο και διάφορα είδη πιπεριών.
    Χρήσεις στη μαγειρική:
    Για να μπορέσουμε να εκμεταλλευτούμε τις ιδιότητες του κουρκουμα, εκτός από την απλή χρήση του σαν μπαχαρικό, μπορούμε να εισάγουμε συστηματικά στην δίαιτα μας, μια ποσότητα έως ένα γεμάτο κουταλάκι του καφέ, την ημέρα. Μπορούμε να το προσθέσουμε στο τέλος του μαγειρέματος σε πολλά παρασκευάσματα, στις σάλτσες, στο γιαούρτι, αλλά και σε ροφήματα.
    • Όταν βράζουμε ζυμαρικά ή ρύζι μπορούμε να προσθέσουμε λίγο κουρκουμά στο νερό που βράζουμε.
    • Στο μπριάμ ή στα ψητά λαχανικά και πατάτες ταιριάζει καταπληκτικά η γεύση του κουρκουμά.

    Είναι σημαντικό επίσης να γνωρίζετε, ότι όταν συνδυάζεται με το μαύρο πιπέρι ή το πράσινο τσάι, αυξάνεται η απορρόφηση του από τον οργανισμό. Επίσης, το ίδιο αποτέλεσμα φέρνει και ο συνδυασμός του με κάποια λιπαρή ουσία, πχ. ελαιόλαδο ή βούτυρο. Σε συνδυασμό με το μαύρο πιπέρι, ανεβάζει την αποτελεσματικότητά του έως 1000 φορές στον άνθρωπο.

    Προσοχή στην κατανάλωση
    Σε αυξημένες δέσεις παρουσιάζει μια σειρά από παρενέργειες, γιαυτό πρέπει να καταναλώνεται με φειδώ 
    Αν παίρνετε αντιπηκτικά
    Σύμφωνα με τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας στις ΗΠΑ, η κουρκούμη μπορεί να επιβραδύνει την πήξη του αίματος οπότε αποφύγετε το συνδυασμό κουρκούμης με αντιπηκτικά ή αντιαιμοπεταλιακά φάρμακα.
    Αν έχετε διαβήτη
    Ο κουρκουμάς μπορεί να μειώσει τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα, οπότε αποφύγετε την κουρκούμη αν λαμβάνετε αντιδιαβητική αγωγή.


    Άλλες χρήσεις
    Εκτός από την ιατρική του χρήση, ο κουρκούμας, χρησιμοποιείται και για το χρώμα του. Ως χρωστική σε υφάσματα δεν έχει μεγάλη επιτυχία, γιατί το χρώμα ξεθωριάζει στον ήλιο. Χρησιμοποιείται όμως ευρέως ως χρωστική στα τρόφιμα; μάλιστα, για μια σειρά από λόγους, έχει τον πρώτο κωδικό στα πρόσθετα τροφίμων, είναι το E100.

    Η καύση κουρκουμά απομακρύνει τα κουνούπια.

    Xαλκός ιχνοστοιχείο απαραίτητο για την υγεία μας. Τροφές που περιέχουν χαλκό; Προφυλάξεις


    της Κλεοπάτρας Ζουμπουρλή, μοριακής βιολόγου, medlabnews.gr iatrikanea

    Ο χαλκός βρίσκεται σε όλα τα όργανα και τους ιστούς του ανθρώπινου σώματος σε συγκεντρώσεις που κυμαίνονται από λίγα ppm μέχρι και αρκετές εκατοντάδες ppm, είναι συνήθως συνδεδεμένος με πρωτεΐνες ή οργανικές ενώσεις και όχι ως ελεύθερο ιόν. 

    Ο Χαλκός βοηθάει το σώμα να απορροφήσει και να χρησιμοποιήσει το σίδηρο, συμμετέχει δε στο σχηματισμό των οστών, ενώ είναι απαραίτητος (συνεργικά με τη βιταμίνη C και τον ψευδάργυρο) στο σχηματισμό της ελαστίνης, ενός βασικού συστατικού του δέρματος, των οστών και του συνδετικού ιστού.

    Ο χαλκός είναι το παλαιότερο μέταλλο στην ιστορία του ανθρώπινου πολιτισμού.

    Το αγγλικό του όνομα Copper προκύπτει από το λατινικό Cuprum και το σύμβολο Cu προέρχονται από το λατινικό αes Cuprium που σημαίνει από την Κύπρο επειδή οι Ρωμαίοι έλαβαν για πρώτη φορά χαλκό από εκεί.

    Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους είναι το πρώτο από τα μέταλλα που χρησιμοποίησε ο άνθρωπος από το 9000 πΧ! Στην αρχαία Αίγυπτο (2000 πΧ) ο χαλκός αντιπροσώπευε την αιώνια ζωή και τον χρησιμοποιούσαν για τη θεραπεία λοιμώξεων. Στην αρχαία Ελλάδα, ο Ιπποκράτης (400πΧ) αντιμετώπιζε με χαλκό (ή χαλκό και μέλι) ανοιχτές πληγές ενώ Ρωμαίοι, Αζτέκοι, Πέρσες, Ινδοί και Μογγόλοι τον είχαν πρώτο και καλύτερο για έλκη και μολύνσεις. Στη νεότερη ιστορία, το 1850 μΧ στη Γαλλία, κατά τη διάρκεια της επιδημίας της χολέρας, παρατηρήθηκε ότι οι εργάτες στα ορυχεία χαλκού παρουσίαζαν ανοσία.

    Άλλες ιδιότητες: ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα, βοηθάει στη διατήρηση του μυϊκού τόνου, συμμετέχει στη διαδικασία παραγωγής ενέργειας, στην επούλωση πληγών, στον καθορισμό του χρώματος των μαλλιών και της επιδερμίδας, στο σχηματισμό της μυελίνης, που είναι το προστατευτικό περίβλημα των νεύρων.

    Eίναι σημαντικός για το ανοσοποιητικό σύστημα, μελέτες δε σε ζώα έχουν δείξει ότι η ανεπάρκεια του αυξάνει την ευαισθησία στις λοιμώξεις και το ποσοστό θανάτων από αυτές.

    Πρόσφατα έχει αποδειχθεί ότι ακόμη και πολύ μικρή ανεπάρκεια χαλκού στον άνθρωπο μειώνει σημαντικά, τόσο τον αριθμό των ουδετερόφιλων (είδος λευκών αιμοσφαιρίων) στην περιφερική κυκλοφορία, όσο και την ικανότητα τους να σκοτώνουν μικροοργανισμούς, ενώ άλλες μελέτες in vitro και με ζώα έχουν δείξει ότι ακόμη και οριακή ανεπάρκεια μειώνει τα επίπεδα της ιντερλευκίνης 2 και περιορίζει τον πολλαπλασιασμό των κυττάρων Τ.

    Ο χαλκός έχει επίσης αντιφλεγμονικές ιδιότητες και είναι αποτελεσματικός σε ορισμένους αρθριτικούς. Αυτό εξηγεί γιατί τα βραχιόλια χαλκού είναι μερικές φορές αποτελεσματικά, δεδομένου ότι ο χαλκός διαλύεται σιγά - σιγά από τον ιδρώτα και απορροφάται από το δέρμα.

    Στο πλαίσιο της μελέτης που πραγματοποίησαν ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Ρότσεστερ στη Νέα Υόρκη, φάνηκε ότι τα υπερβολικά επίπεδα χαλκού οδηγούσαν στην ανικανότητα του εγκεφάλου να απαλλαχθεί από την πρωτεΐνη β-αμυλοειδές, που συνδέεται με την εμφάνιση της νόσου Αλτσχάιμερ.

    Η ανεπάρκεια χαλκού δεν είναι πολύ διαδεδομένη, συνήθως δε απαντάται σε έγκυες, σε πρόωρα νεογνά και σε δεχόμενους ολική παρεντερική διατροφή για μεγάλα διαστήματα.

    Έχει σημαντικό ρόλο:
    - στη δέσμευση των ελεύθερων ριζών
    - στην απορρόφηση του σιδήρου
    - στο σχηματισμό των οστών
    - στο σχηματισμό της ελαστίνης, ενός βασικού συστατικού του δέρματος, των οστών και του συνδετικού ιστού.
    - στην ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος
    - στη διατήρηση του μυϊκού τόνου
    - στην επούλωση πληγών
    - στον καθορισμό του χρώματος των μαλλιών και της επιδερμίδας
    - στο σχηματισμό της μυελίνης που είναι το προστατευτικό περίβλημα των νεύρων.

    Ανεπάρκεια. 
    Κλινικά η εμφανής ανεπάρκεια χαλκού είναι σχετικά ασυνήθιστη. Τα επίπεδα χαλκού του ορού και τα επίπεδα του πρωτεολυτικού ενζύμου του ορού μπορούν να μειωθούν στο 30% του κανονικού σε περιπτώσεις σοβαρής ανεπάρκειας χαλκού. Ένα από τα πιο κοινά κλινικά σημάδια της ανεπάρκειας χαλκού είναι μια αναιμία που δεν ανταποκρίνεται στη θεραπεία σιδήρου αλλά διορθώνεται από τη συμπλήρωση χαλκού. Η ανεπάρκεια χαλκού μπορεί επίσης να οδηγήσει σε μη ομαλούς χαμηλούς αριθμούς λευκών αιμοσφαιρίων γνωστών ως φαγοκύτταρα (φαγοκυτταρική πενία), μια πάθηση που μπορεί να συνοδευτεί από την αυξανόμενη ευαισθησία στη μόλυνση. Επίσης η ανεπάρκεια χαλκού οδηγεί σε εμφάνιση αποχρωματισμού δέρματος και μαλλιών, μειωμένη λειτουργία ανοσοποιητικού συστήματος. Η οστεοπόρωση και άλλες ανωμαλίες της ανάπτυξης των οστών σχετικές με την ανεπάρκεια χαλκού είναι οι πιο κοινές στα ανεπαρκή σε χαλκό νήπια με χαμηλό βάρος γέννησης και τα μικρά παιδιά. Το γάλα της αγελάδας είναι σχετικά φτωχό σε χαλκό και οι περιπτώσεις της ανεπάρκειας χαλκού έχουν αναφερθεί στα υψηλού κινδύνου νήπια και τα παιδιά που ταΐζονται μόνο με γάλα αγελάδας.

    Συνιστώμενη Ημερήσια Δόση

    Ανώτατο ασφαλές επίπεδο για ημερήσιο συμπλήρωμα = 5mg 
    Δεν υπάρχει Συνιστώμενη Ημερήσια Δόση (Recommended Daily Allowance, RDA) από την ΕΕ. 
    Ο Βρετανικός Δείκτης Αναφοράς (Reference Nutrient Intake, RNI) για τη διατροφική δόση είναι 1,2mg για τους ενήλικες, με τα υψηλότερα ποσά να απαιτούνται από γυναίκες σε θηλασμό. 
    Η ΣΗΠ (συνιστώσα ημερήσια πρόσληψη) για τους άντρες από 19 -70 στην Αυστραλία είναι 1,7mg/ημέρα, ενώ για τις γυναίκες από 19-70 είναι 1,2mg/ημέρα. Το ανώτερο επίπεδο γι’ αυτές τις ομάδες είναι 10mg/ημέρα. Οι ομάδες με ειδικές ανάγκες όπως οι εγκυμονούσες μπορεί να έχουν διαφορετικές απαιτήσεις.

    Ο χαλκός απορροφάται κυρίως στο λεπτό έντερο, με μια μικρή ποσότητα αυτού να απορροφάται στο στομάχι. Η απορρόφηση πραγματοποιείται πιθανόν µέσω σύνδεσης σε φορέα μεταφοράς σε χαμηλές συγκεντρώσεις, και µέσω παθητικής διάχυσης σε υψηλές συγκεντρώσεις. Η απορρόφησή του ποικίλλει ανάλογα με την ποσότητα που προσλαμβάνεται. Έτσι σε λήψη 7,5mg χαλκού απορροφάται το 12% ενώ σε λήψη 0,8mg απορροφάται το 56%. Η απορρόφησή του μπορεί να φτάσει και το 71% αν η λήψη του είναι μεταξύ 0,96mg –1,2mg την ημέρα. Η απορρόφηση του χαλκού πιθανόν να μειώνεται λόγω παρουσίας αλάτων του φυτικού οξέος (βρίσκονται σε τρόφιμα πλούσια σε φυτικές ίνες), καθώς και από την παρουσία πολυσακχαριτών εκτός του αµύλου (διαιτητικές ίνες), αλλά οι συνιστώμενες προσλήψεις για τρόφιµα που περιέχουν φυτικές ίνες πιθανότατα δεν θέτουν την απορρόφηση του χαλκού σε κίνδυνο.
    Απέκκριση. 
    Η απέκκριση του χαλκού γίνεται διαμέσου της χολής στα κόπρανα. Μικρές ποσότητες εκκρίνονται στα ούρα, στον ιδρώτα και από τα νεκρά κύτταρα της επιδερµίδας.

    Πηγές τροφών που περιέχουν χαλκό

    Ο χαλκός βρίσκεται στα οστρακοειδή, το κρέας (συκώτι, νεφρά), τα δημητριακά ολικής άλεσης, τους ξηρούς καρπούς, τα φασόλια, τη σοκολάτα, το κακάο, τις πατάτες, τα σκούρα πράσινα λαχανικά και κάποια αποξηραμένα φρούτα όπως τα δαμάσκηνα. Καθώς ο χαλκός βρίσκεται σε μια μεγάλη ποικιλία τροφών συνήθως δεν χρειάζονται τα συμπληρώματα. 

    Τροφές mg/100 gr.
    Μανιτάρια => 6
    Συκώτι => 3,7
    Στρείδια =>3,4
    Μύδια =>3,2
    Σιτάρι =>2,9
    Θυμάρι =>2,4
    Ἀστακὸς =>2,2
    Μαύρο =>πιπέρι 2,1
    Μέλι =>1,7
    Φουντούκια => 1,4
    Καρύδια => 0,9
    Γαρίφαλα => 0,87
    Σολωμός => 0,8
    τζίνσενγκ => 0,75
    Φακές => 0,71
    αμύγδαλα => 0,68
    Μπανάνα =>0,51
    αβοκάντο =>0,39
    Καρύδα => 0,39
    Ρύζι =>0,36
    Μελιτζάνα => 0,3
    Λαχανίδες =>0,3
    Κοτόπουλο =>0,28
    Ἀρν' => 0,24
    Ὠμὸ γάλα =>0,19
    Γαλοπούλα => 0,18
    Πατάτες => 0,16
    Καλαμπόκι => 0,15
    Τυρί => 0,14
    Λαχανικά => 0,12
    Σόγια => 0,11

    Toξικότητα - ΠΡΟΦΥΛΑΞΕΙΣ
    Τοξικώσεις από χαλκό είναι σπάνιες, χρειάζονται δε δόσεις 300 - 500 φορές μεγαλύτερες των κανονικών για να συμβούν.
    Σε υπερβολικές δόσεις μπορεί να παρατηρηθεί: Επιγαστραλγία, ανορεξία, ναυτία, εμετός και διάρροια, ηπατική τοξικότητα και ίκτερος, υπόταση, αιματουρία (αίμα στα ούρα, πόνος κατά την ούρηση), μεταλλική γεύση, σπασμοί και κώμα.
    Όσοι πάσχουν από ηπατική ή νεφρική ανεπάρκεια δε θα πρέπει επίσης να λαμβάνουν συμπληρώματα χαλκού χωρίς τη συμβουλή γιατρού. Δε θα πρέπει επίσης να πίνουν από χάλκινες σωληνώσεις, στις οποίες το νερό παραμένει στάσιμο για μεγάλα διαστήματα.
    Μια σπάνια γενετική διαταραχή που ονομάζεται νόσος Wilson (ηπατοφακοειδής εκφύλιση) είναι μια πάθηση όπου ο οργανισμός δεν μπορεί να εκκρίνει μεγάλη ποσότητα χαλκού. Αυτό μπορεί να αποβεί μοιραίο. Τα συμπτώματα αυτής της διαταραχής συμπεριλαμβάνουν απώλεια της όρεξης, κοιλιακό άλγος, τρέμουλο στα χέρια ή δυσκαμψία των αρθρώσεων, ίκτερο και δυσκολίες στην ομιλία και συμπτώματα που συνδέονται με διανοητικές διαταραχές. Η υπερβολική ποσότητα χαλκού μπορεί να βλάψει τον εγκέφαλο, όπως επίσης και να προκαλέσει προβλήματα στη νεφρική, νευρική και ηπατική λειτουργία.

    Διαβάστε επίσης


    Copyright © 2015-2022 MEDLABNEWS.GR / IATRIKA NEA All Right Reserved. Τα κείμενα είναι προσφορά και πνευματική ιδιοκτησία του medlabnews.gr
    Kάθε αναδημοσίευση θα πρέπει να αναφέρει την πηγή προέλευσης και τον συντάκτη. Aπαγορεύεται η εμπορική χρήση των κειμένων